De wereld van de journalistiek wordt voornamelijk gedomineerd door mannen. In de jaren 80 werd beschouwd dat de journalistiek een beroep is waar vrouwen niet aan mochten deelnemen. Vrouwen hadden er geen toegang toe en degenen die het aandurfden, werden voortdurend geconfronteerd met discriminatie binnen het beroep. Toch hebben vrouwen altijd weten door te zetten voor hun rechtmatige plek in de journalistieke wereld. Vandaag, op Pers Dag, willen we de vrouwen in de journalistiek vieren.
Misschien is het het charisma of het vertrouwen dat de vrouwelijke stem haar publiek biedt, maar als we heel eerlijk moeten zijn, vertegenwoordigt een vrouw de ruggengraat van een gemeenschap. Die leidende stem die voedt, informeert, opleid en vermaakt. De perfecte kwaliteiten voor een journalist.
Als we wat dieper in de geschiedenis van de journalistiek duiken, zien we dat de eerste nieuwspublicaties in familiedrukkerijen werden gemaakt, waar de vrouw de leiding van het werk op zich nam in afwezigheid van de man. In de 19e eeuw schreven vrouwen periodieken over hervormingsbewegingen zoals abolitie, onderwijs, kiesrecht en, in het geval van China, een einde aan de voetbinding. In de 20e eeuw werden vrouwen uitgebuit als “zielige zussen” en “stunt dames” voor grootstedelijke kranten, maar toch vestigden ze zich als verslaggevers en oorlogscorrespondenten, ook al werden ze ingehuurd om vrouwennieuws en nieuws over de maatschappij te verslaan. Eerst werden vrouwen vrijwel geweerd uit radio- en televisienieuwsuitzendingen, maar de opkomst van de burgerrechtenbeweging in de Verenigde Staten leidde ertoe dat vrouwen veel meer gelegenheden hebben gekregen. Voor vier decennia hebben vrouwen in de journalistiek uitgeblonken en hebben met succes hun stem laten horen in een wereld dat voornamelijk door mannen worde gedomineerd.
Op Aruba heeft een vrouwelijke journalist het niet per se makkelijk. Het simpele feit dat onze lokale pers overwegend door mannen wordt gedomineerd, geeft al aan hoe evenwichtig het eraan toe gaat. Maar, net als op internationale schaal, wordt de vrouwelijke journalist nog steeds gediscrimineerd en beperkt binnen het beroep, Aruba is geen uitzondering. Als vrouw in de journalistiek voel je dat er een verwachting is dat de vrouw harder moet werken om haar doelen te bereiken. Ze moet twee keer zo hard werken als de mannen om serieus genomen te worden, om een interview te krijgen, om de moeilijke vragen te stellen. Als vrouw in de journalistiek moet je zelfverzekerd in je vel zitten en hard werken om naar voren te brengen wat je publiek wil horen. Tot op de dag van vandaag zijn er nog genoeg mensen die geen respect hebben voor vrouwen in de journalistiek, maar als persoon die is opgegroeid met het luisteren naar de stemmen van de journalisten op dit kleine eiland, moet ik zeggen dat we meer vrouwelijke stemmen in de journalistiek nodig hebben op Aruba.
Maar, zoals de geschiedenis heeft bewezen, vrouwen zullen altijd doorzetten en uitblinken. Wie weet bestaat onze lokale pers over een paar jaar voor het grootste deel uit vrouwen. Voor dit jaar hopen we een frisse wind te laten waaien, in de hoop de kwaliteit van onze lokale pers hier op Aruba te verhogen.
